ظهور تنجیزیظهور فعلیت یافته و غیر متوقف بر شیء دیگر را ظهور تنجیزی می‌گویند. ۱ - معنای ظهور تنجیزیظهور تنجیزی، مقابل ظهور تعلیقی بوده و عبارت است از ظهوری که فعلیت داشته و شکل گیری آن بر هیچ چیز دیگری متوقف نیست، مانند ظهور عام در عموم، زیرا عموم عام از وضع ، سرچشمه می‌گیرد و بلافاصله بعد از ورود عام، برای آن منعقد می‌گردد؛ به خلاف ظهور مطلق که به عدم بیان ( قید ) بستگی دارد و تا زمانی که از نظر عرف امکان تقیید وجود داشته باشد، برای مطلق، ظهوری شکل نمی‌گیرد. [۲]
جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۸، ص۲۵۷.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظهور تنجیزی». |